Maïté:“Terugkeren naar mijn middelbare school was uitgesloten voor mij. Ik vond de examens veel te stresserend, en die stress zou me – nu ik net aan de beterhand was – geen deugd doen. Maar tegelijkertijd besefte ik dat ik zonder diploma minder kansen zou krijgen in onze maatschappij.

 Mijn mama is leerlingenbegeleider en kent het schoolsysteem van binnen en van buiten. Zij gaf me de tip om eens te gaan luisteren bij het volwassenenonderwijs. Omdat ze daar op een andere manier werken dan in de middelbare school, met veel dagelijks werk en minder examens.

En dat was inderdaad een schot in de roos. Ik ga nu voor mijn diploma bij Kisp Volwassenenonderwijs, en de werkwijze hier is ideaal voor mij. Het evaluatiesysteem verschilt enorm van dat op mijn vroegere school. Geen examens, veel inspraak, je kan kiezen over hoeveel jaar je je vakken spreidt… Als er iets niet goed loopt, overleggen we met onze trajectbegeleider en zoeken we samen naar een oplossing. Ik heb echt het gevoel dat ik hier mee kan beslissen over hoe ik studeer.”

Kisp:Wie zijn middelbaar diploma wil halen, moet in het volwassenenonderwijs ook voor een beroepsgerichte pijler kiezen. Jij hebt de opleiding vakfotograaf gekozen, waarom?

Maïté:“In het middelbaar volgde ik humane wetenschappen omdat daar kunst en geschiedenis inzat, en kunst interesseert me. Maar of het creatieve echt iets voor mij zou zijn, wist ik in het begin niet zeker. Het was dan ook met een klein hartje dat ik aan de opleiding fotografie begon. 

Sommige cursisten in mijn klas hadden wel al ervaring met fotografie, en dat was best intimiderend. Maar ondertussen heb ik mijn plaats helemaal gevonden. Ik heb vrienden hier en geniet enorm van onze foto-opdrachten. Het liefst werk ik aan portretten en stillevens. Maar ik vind het ook leuk om de stad in te trekken voor een reportage-opdracht.

Ik voel me in het algemeen ook beter sinds ik voor het volwassenenonderwijs heb gekozen. Nu heb ik meer tijd voor een sociaal leven, zit de balans beter tussen studie en vrije tijd. Mijn zusje zegt ook dat ik blijer ben nu, dat ik ‘meer zus’ kan zijn. Als je je niet goed voelt, lijkt het alsof verandering onmogelijk is. Maar ik ben blij dat ik de stap toch gezet heb, want kijk nu waar ik sta.”